• یادداشت از عبدالله بحرالعلومی

/ تایماز نیوز /   بدور از هر تکلف و تشریفاتی می‌خواهم چند سئوال خودمانی مطرح کنم. سئوالاتی که پاسخ روشن و مبرهنی دارند. حتما می‌فرمائید   اگرپاسخ مبرهن و روشن است سئوال برای چه؟ مستحضرید که متاسفانه مقتضیات زندگی ماشینی، سرعت تحولات و گاه پیچیدگی‌های فتنه‌های دشمنان، انسانها را از واضحات هم غافل می‌کند. البته پیچیدگی فتنه‌ها به جهان معاصر محدود نمی‌شود و در طول تاریخ هم مصادیق بسیاری داشته است. مثلا وقتی خبر ضربت خوردن امیرالمؤمنین علی (ع) پیچید، علیرغم آنکه برای بسیاری واضح و مبرهن بود که او اولین مسلمان بعد از نبی مکرم اسلام و پسر عم و داماد پیامبر (ص) است، بعضی‌ها گفتند مگر علی هم نماز می‌خواند؟  یا در واقعه عاشورا کسانی که فرمان قتل حضرت سیدالشهدا را صادر و اجرا کردند مگر نمی‌دانستند او فرزند پیامبر است؟ از این مگرها در طول تاریخ کم نیست و بی‌گمان ما و عصر ما نیز جزئی از همین تاریخیم و مصون و بری از خبط و خطا نیستیم. بنابراین ناگزیر از مرور واضحاتیم تا مبادا به بیراهه رویم.

و اما سئوال اول: فرض کنیم میان اعضاء خانواده‌ای اختلافی موجود است، اگر دشمنی به آن خانواده تعدی کند، اعضاء خانواده صرف اختلافی که بینشان هست از برخورد و مقابله با دشمن سر باز می‌زنند؟ یا بدتر از آن، عضوی از خانواده با دشمن علیه دیگر اعضاء هم‌داستان می‌شود؟ پاسخ واضح است. شکی نیست که تعدی دشمن و ضرورت مقابله با آن، اختلافات داخلی را بی‌رنگ و حتی زمینه‌ساز انسجام بیشتر خانواده می‌شود. این موضوع در مقیاس بزرگتر و بالاتر بالاخص برای ما ایرانیان و خاصه برای ما فرزندان سبلان سربلند مصادیق پرشماری دارد که نیاز به برشمردن آن نیست.

سئوال دوم: بدون هیچ توضیح و مقدمه‌ای می‌پرسم، شبکه‌های بی‌بی‌سی، ایران اینترنشنال، ووآ و . . . دوست ما هستند یا دشمن ما؟   بنظرم پاسخ این سئوال از سئوال قبلی هم واضح‌تر است. مگر در دشمنی حامیان مالی و صاحبان اصلی این شبکه‌ها با ایران و ایرانی شبهه‌ای در میان است؟ اکنون که روباه پیر، شیطان بزرگ، آل‌سقوط و شغال خاورمیانه به واسطه خیانت‌پیشه‌گان و مزدوران و ایادی خود مثل همیشه با تمام قوا در میدان هستند، در لزوم هم‌صدائی و یک‌دلی برای دفاع از حیثیت و کیان و مجد وطن و حریم اعتقاداتمان شکی داریم؟ غفلت و سکوت و بی‌اعتنائی زیبنده است؟ و بدتر از آن هم‌داستان شدن با دشمنان، و پذیرفتن کورکورانه روایت‌های دروغ  آنها از حوادث پیرامونی ما چه حکمی دارد؟ باز هم پاسخ واضح و روشن است.

اما واضح‌تر و به غایت قابل تأمل‌تر از هر موضوعی مرتبط با حوادث این روزها، جمله‌ای است که آیت‌الله عاملی در خطبه‌های نماز جمعه این هفته‌ی اردبیل بیان کردند. ایشان فرمودند: “دروغ‌پردازی دشمنان به حیثیت اردبیلی‌ها لطمه زد.” دو کلید واژه‌ی این جمله حکیمانه یعنی “دروغ‌پردازی دشمن” و ” لطمه حیثیتی” در تحلیل حوادث اخیر اردبیل چنان گویا و روشنگر است که با تأمل بر روی آنها و مرور روند تحولات هفته‌های گذشته هیچ نقطه‌ی تاریکی برای هیچکس در تشخیص خوب و بد اتفاقات شهرمان باقی نمی‌ماند.

اردبیل در مقایسه با برخی نقاط دیگر کشور که نفوذ و تاثیر دورغ‌های دشمنان پررنگ‌تر بود، با تکیه بر آگاهی و هوشیاری مردم ولایتمدار و جوانان هوشمند، فضائی آرام را تجربه می‌کرد که به ناگه کید و فتنه‌انگیزی پیچیده‌ی دشمنان بر روی بهانه‌ای واهی و غیرواقع در خصوص فرزند مظلومی از این خطه متمرکز شد و مع‌الاسف آن “لطمه‌ی حیثیتی” که حضرت آیت‌الله عاملی می‌فرمایند رخ نمود.

سئوال آخر: این لطمه حیثیتی چگونه رقم خورد؟ پاسخ این سئوال هم واضح است، علیرغم آنکه روایتهای متعدد و نامتجانس از رویداد، فضائی گنگ و گیج‌کننده‌ای را پدید آورد، تمرکز برخی خواص بر “دروغهای دشمنان” و سکوت برخی دیگر در بیان حقایق، آتش‌بیار معرکه‌ای شد که ایادی دشمنان در مرکز آن به تحریک جوانان ساده‌دل مشغول بودند و هنوز هم هستند.

عزیزان و سروران من، جوانان غیور، پیش‌کسوتان بصیر، نخبگان و خواص صاحب منزلت و کمال، بهوش باشیم که دشمن حیثیت‌مان را نشانه رفته است.

دشمن حیثیت ما را نشانه رفته است