تایماز نیوز_  بهاره حسن زاده| همیشه به بزرگی و عظمت اردبیل که به شهر حسینیت و شهر ابوالفضلی معروف بوده افتخار کرده به نامش می بالیم . اردبیلی که از حوادث و رویدادهای تلخ و شیرین اش کتاب هایی نوشته اند و کتیبه هایی به یادگار گذاشته اند.

باید اعتراف کنم تمام روح و قلبم در ریشه و خاک اردبیل پر صلابتم جای گرفته ، اگر بگویم برای ذره ذره خاکش وجود خویش را وقف فراهم کرد اغراق نکرده ام . اگر روزی بالاجبار به هر جا غریب وار زیر آسمان دیگری باشم، دلم همواره با آسمان اردبیل خواهد بود .

شهر من اردبیل که در طول تاریخ به دارالارشاد ، دارالملک ، دارالعرفان دارالامان معروف بوده افتخار میزبانی از بنیان گذار فرقه صفویه یعنی شیخ صفی الدین اردبیلی را در خود جای داده است.

و اردبیلی که به شهر مقدس معروف بوده و بر همین خاطر با سربلندی تمام می توان ادعا کرد که با ارزش ترین گنج های

وجودم مردم مهری است که به این خطه سرسبز اردبیل داشته و دارم . چون مهربانی و صداقت و دوستی در تک تک مردمان پر مهرش نمود می کند .

از دوران جنگهای چالدران گرفته تا هشت سال دفاع مفدس از حاج باباخان های اردبیلی گرفته تا شاپور برزگرهای دلاور همه وهمه نمایانگر یک اردبیلی سربلند را دارد. اردبیل با وجود سوابق تاریخی درخشانی که دارد جزو شهرهای مهم ایران به شمار می رود چرا که طبق گزارش کارشناسان و باستان شناسان شهر اردبیل تمدن ۳ هزار ساله دارد و در مسیر جاده ابریشم قرار داشته و در تاریخ از رونق اقتصادی قابل قبولی قرار داشته است .

از جمله دوره های مهم تاریخی اردبیل به دوره حکومت صفوون می توان اشاره است که بقعه شیخ صفی الدین از آثار به جامانده از همان دوران می باشد .

اردبیل به سرزمین چشمه های بهشتی هم معروف بوده که با افتخار کامل می توان گفت هر سال هزاران گردشگر را میزبانی کرده ایم .

احساس تعلق و ریشه داری ما اردبیلی ها نسبت به خطه مقدس خودمان زبانزد بوده و هست نه اینکه تنها زادگاه و محل زندگی مان بوده بلکه بخشی از هویت و جودی ما را نسبت به این شهر نشان میدهد .

وفتی دفتر خاطرات گذشته ای را ورق می زنیم در سطر به سطر این خاطرات به تاریخ غنی اش افتخار می کنیم ، از صدای روح نواز از اذان و زینب زینب سلطان الذاکرین سلیم موذن زاده ها گرفته تا « آی باتدی صبح آچیلدی زینب نوایه گلدی »

تاج الشعرا یحیوی همه برگ زرین افتخار ما اردبیلی هاست . حضرت آقا در خصوص تاریخ اردبیل فرمودند : « در تاریخ گذشته دره در دوران طلوع صفویه ، سرزمین اردبیل توانست دو خدمت بزرگ به این کشور بکند : اول اینکه توانست از کشوری که بخش های آن از هم جدا و با هم در حال اختلاف و درگیر بودند یک کشور متحد بزرگ و مقتدر به وجود آورد. قبل از طلوع صفویه وبعد از دوران سلجوقیان، ایران کشوری بود که هر بخشی از آن آهنگ جداگانه ایی مینواخت و از عزت و عظمت ایران در آن دوران ها خبری نبود ، این عزت را صفویه داد ، خدمت دوم عاملی بود که در واقع پشتیبانی معنوی عامل اول محسوب می شود، یعنی احیای مذهب شیعه ، مذهب اهل بیت و ارادت به خاندان پیامبر همین مردم شجاع از این سرزمین با نام امیر المومنین ، با نام حسین ، با نام شهدای کربلا ، توانستند یاد اهل بیت و آئین مقدس اسلام و فقه متین جعفری را در سر تا سر این کشور مستقر کنند و کشوری یک پارچه محکم و مقتدر بوجود آورند »

پس واژه اردبیل را با عشق آغاز کردیم به مهر به تصور بکشیم.